پرنیان

عزیزکم سه سال و ده ماه از آمدنت به زندگیمان میگذرد. دخترکی هستی لطیف با شور و اشتیاق فراوان. خیلی خانمیییی با درک و فهم فراوان. دائم در حال زدن بلز و آموزشِ آن و فیلم گرفتن از خودت. موقع عکاسی آنقدر قشنگ ژست میگیری و همراهی می‌کنی😁 همچنان همراهیم با کرونا و شما خیلی عالی همکاری می‌کنی. ان شاالله به خوشی این دوران رو پشت سر بگذاریم. عصرها با هم میریم بیرون، پیاده روی یا شما جلوی خونه دوچرخه بازی. دیروز چند نفری کنار هم ایستاده بودند، شما خیلی بامزه رفتی، سلام کردی و گفتی ببخشید چرا شما فاصله رو رعایت نمیکنید!!! 🤣 همچنان کلمات کاوینت و کفیث رو اشتباه میگی....  موقع بازی ، دائم دیالوگ میگی که ما...

این هفته تعطیلی بابا بود. چهارشنبه خواستیم بریم قم که با مخالفت شدید شما روبرو شدیم که میخواستی بری خونه ارغوان. ما هم به خواسته شما، دل دادیم و باهاشون هماهنگ کردیم تا پنجشنبه صبح بریم انجدان و ناهار رو اونجا در دل طبیعت بخوریم. چون پنجشنبه بود و کسی نمیومد و خلوت بود. با ارغوان کلی بازی کردید و با پای برهنه دائم توی آب و کنار جوی راه می‌رفتید. بعد از ناهار و مراسم عکاسی ، از هم جدا شدیم و برگشتیم خونه. اما هم شما و هم ارغوان بهانه گیری می‌کردید و میخواستید دوباره با هم باشید و بازی کنید. باز هم ما تسلیم خواسته شما شدیم و شب رفتیم خونشون و تا ساعت یک موندیم. تا بالاخره شما رضایت به برگشت دادی. ...

خانمم دائم در حال تعویض لباس و تغییر تیپ هستی، شاید صبح تا شب ده تا لباس عوض کنی. موهات رو هم مدل می‌کنی و قرطی خانمی شدی برای خودت.... ...